కలలు చనిపోయిన వేళ - This 31 year Old Software Employee Regret Story Tells You Why Not To Give Up On Your Dreams

Short story of software Engineering whose dreams got killed by Family and Society
Updated on
కలలు చనిపోయిన వేళ - This 31 year Old Software Employee Regret Story Tells You Why Not To Give Up On Your Dreams

రేపు సోమవారం , మళ్లీ అదే చెత్త ఆఫీస్ , అవే పనికిమాలిన మీటింగ్లు. తను , నా కూతురు బయటికి వెళ్దాం అంటే , గుర్తొచ్చిన మొదటి పదం సినిమా. అలా ప్రశాంతంగా థియేటర్ కి వెళ్లి ఆ చీకటి గోడల మధ్యలో కోపం , చిరాకు , ప్రెషర్ , మేనేజర్ చివాట్లు , EMI ఆలోచనలు , బంధువుల అంచనాలు అన్ని మాయం అయిపోయాయి. సినిమా చూసేసి మంచిగా బయట తినేసి , ఇంటికి చేరిపోయాం ముగ్గురం.

రేపటికి చిన్నదానికి ఏదో కొత్త క్లాస్ వర్క్ బుక్ కావాలంటే సందు చివర షాప్ కి వెళ్ళాను. ఎలా అన్నా ఇంజనీరింగ్ లో వేయాలని ఆ షాప్ అంకుల్ , లేదు జర్నలిస్ట్ అవ్వాలని , Btech వద్దు అని వాళ్ళ కొడుక్కి మధ్యలో జరిగే గొడవ ఆలా చూస్తూ తెలీకుండానే ఒక 15 ఏళ్ళు వెనక్కి తీస్కెళ్లిపోయాయ్.

నా పేరు శ్రీకాంత్.ఇంచుమించు 17 ఏళ్ళు ఉంటాయి అప్పుడు. సినిమా అంటే ప్రాణం , కళ అంటే ఏదో తెలియని అభిమానం , ఎప్పటికైనా 24 క్రాఫ్ట్స్ మధ్యలోనే బ్రతకాలని కోరిక. త్రివిక్రమ్ గారు అన్నట్టు మనిషిని కదిలించే శక్తి సాహిత్యానికి మాత్రమే ఉంటుందనే మాట బలంగా ఉండిపోయింది గుండెలో. ఎందుకో తెలీదు ఆ మాట గుండెని తాకింది.

ఇంట్లో చెప్పను ఇలా సినిమాలొక్కి వెళ్దాం అనుకుంటున్నా అని

ఇంజనీరింగ్ అయ్యాక నీ ఇష్టం వచ్చింది చేస్కో అన్నారు. తప్పలేదు వెళ్ళాను.

2 ఏళ్ళు ఉద్యోగం ఉద్యోగం చేసి , కొంచెం ఆర్ధికంగా బలం అయినా తరువాత వెళ్లుచు అన్నారు . తప్పలేదు చేశాను.

26 కి ఇంత మంచి జీతం వదిలేసి ఎందుకు ఆ ముళ్ల కంప లోకి ? బాధ్యత లేదా ? ఇంకో 3 ఏళ్ళు ఆగమన్నారు. తప్పలేదు. ఈలోపు ఒక డజన్ EMI లు తెలీకుండానే తగులుకున్నాయి.

29 వచ్చాక చుట్టాల ఉచిత సలహాలు , గూచీ మాటలు అన్ని మూట కట్టి పెళ్లి చేసుకోమన్నారు.తప్పలేదు

ఇప్పుడు తను , నా కూతురు , 31 సంవత్సరాల నేను. రేపటి ఉద్యోగాన్ని తిట్టుకుంటూ , ఏమి చేయలేక , భయం తో దుఃఖం లాంటి సుఖ జీవితానికి అలవాటు పడిపోయాను.

తప్పలేదు అనుకున్న ప్రతిసారి , మాట్లాడి ఉండచ్చు కదా ? అనే ఆలోచన కూడా వచ్చేది కానీ , సమాజపు పరువు ఖరీదు సొంత కలల్ని త్యాగం చేసే అంత అని గట్టిగ వినపడేలా చెప్పారు.

కానీ నేను చేయాలనుకున్నది ఏంటి , చేస్తుంది ఏంటి ? బ్రతకాలనుకున్నది ఎలాగా ? బ్రతుకుతున్నది ఎలాగా ? అప్పుడు మాట్లాడి ఉంటె , ఇప్పుడు బాధ పడేవాడ్ని కాదేమో. ఇప్పటికి పోయింది ఏమి లేదు అనే వాదన కూడా అప్పుడప్పుడు నాలో ఇంకా ఆశ బ్రతికి ఉన్న మనసుకి అనిపిస్తుంది , మళ్లీ మౌనంగా ఉండి , తప్పలేదు అని ఈ ఇష్టం లేని పని చేయాలో అనే భయం ముందు ఓడిపోయేది.

ప్రయత్నిస్తే సాధించేవాడ్ని ఏమో ? ప్రయత్నిచలేదన్న నిరాశో ?

మొత్తానికి సంతోషంగా అయితే కచ్చితంగా లేను.

ధైర్యం తెచ్చుకుని దిగొచ్చేమో తెలీదు కానీ ....

నువ్వు .... నువ్వే ... నాలా బ్రతకడం కంటే నచ్చింది చేసుకుంటూ బ్రతకడం చాలా బాగుంటుంది , ఇది నరకం. మాట్లాడు , వాదించు , గొడవపడి , కానీ మౌనంగా మాత్రం తల దించుకోకు. నీ కలని , నీ కళని కాపాడుకోవాల్సింది నువ్వే.